Πρίσβιν, Μιχαήλ Μηχαήλοβιτς

(Χρούστσεβο, Ορέλ 1873 – Μόσχα 1954). Pώσος συγγραφέας. Προσχώρησε σε πολύ νεαρή ηλικία στο επαναστατικό κίνημα και αργότερα σπούδασε γεωπονική με την οποία ασχολήθηκε μέχρι το 1905, οπότε δημοσιεύθηκε το βιβλίο του Στη χώρα των πουλιών που δεν είναι τρομαγμένα, με το οποίο αναγνωρίστηκε αμέσως το ταλέντο του. Από τότε συνέχισε να γράφει μικρά πεζά, διηγήματα, μύθους, περιπλανώμενος για πολλά χρόνια σε ολόκληρη τη Ρωσία και ζώντας από το κυνήγι και το ψάρεμα. Το πλούσιο πεζογραφικό του έργο ξεχωρίζει για την αγάπη του προς τη φύση και την πρωτότυπη γλωσσική έκφρασή του (που αξιοποιεί τις εμπειρίες του από τη στενή επαφή του με την απλή πρωτόγονη ζωή του λαού). Από τα καλύτερα έργα του είναι: Ο μαύρος Άραβας (1923), Το ημερολόγιο της φύσης (1925), Το χρυσό λιβάδι (1926), Η ρίζα της ζωής (1932), Στάλες του δάσους (1943), Ο θησαυρός του ήλιου (1945), Τα μάτια της γης (1954)· όλα του όμως δεν είναι στην πραγματικότητα παρά κεφάλαια ενός και μόνου ποιήματος σε πεζό, αφιερωμένου στη φύση. Στον ίδιο κύκλο ανήκει και το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημά του Η αλυσίδα του Καστσέι (1927), ο τίτλος του οποίου έχει τη συμβολική σημασία της διπλής αλυσίδας της καταπίεσης και της προκατάληψης, από τις οποίες πρέπει να ελευθερωθεί ο σύγχρονος άνθρωπος. Και στο μυθιστόρημά του αυτό, όπως άλλωστε και σε ολόκληρο το έργο του, ο Π. δίνει δείγματα της μεγάλης αναλυτικής και ενδοσκοπικής του ικανότητας και τείνει στην ανάπτυξη μιας φιλοσοφίας στον τύπο της πανθεϊστικής και της φιλοσοφίας του Ρουσό.